பொன்மலர்

பொன்மலர்  மதுரையில் ஒரு தனியார் நிறுவனத்தில் வேலை செய்து கொண்டிருந்தாள். அவளுடைய சக ஊழியரும் நெருங்கிய சினேகிதியுமான பொற்கொடி வெகு நாட்களாக தன்னுடன் போடிக்கு வந்து ஒரு சனி ஞாயிறு வரவேண்டுமென்று வற்புறுத்திக் கொண்டிருந்தாள். ஒரு வழியாக இந்த சனிக்கிழமை மாலை செல்வதென்று வீட்டில் அனுமதி வாங்கி விட்டாள். அலுவலக நேரம் முடிந்தவுடன் “சீக்கிரம் சீக்கிரம்” என்று பொன்மலரை பொற்கொடி விரட்டு விரட்டென்று விரட்டினாள். “ஏன் அக்கா இப்படி விரட்றீங்க ?” என்று கேட்டதற்கு, “அடி மக்கு, சனிக்கிழமை சாயங்காலம் மதுரை போடி பஸ்சில நிக்க இடம் கெடச்சாலே பெரிய விஷயம். இப்பவே இருட்ட ஆரம்பிச்சிடுச்சு.” என்றாள் பொற்கொடி. “அய்யோ ! அப்ப வேணும்னா இன்னொரு வாரம் பாத்துக்கலாம், அக்கா” “எல்லா வாரமும் இப்படித்தான். சீக்கிரம் வா. ஒரு மூணு மணி நேரம் தான் ஜர்னி டைம்.” பொன்மலரும் புறப்பட்டாள். இருவரும் வேகவேகமாக ஆரப்பாளையம் பேருந்து நிலையம் நோக்கி விரைந்தார்கள்.

 பொற்கொடிக்கு 34 வயது. நல்ல நாட்டுக்கட்டை. மாநிறம் ஆனால் கேரள பெண்களுக்கே உரித்தான மொழு மொழு வழுக்கு சருமம். நல்ல அடர்த்தியான நீளமான முடி. உயர்ந்த கேரள தென்னங்காய்களைப் போல நல்ல வீங்கிய முலைகள். கொடியிடை இல்லையென்றாலும் சற்றே சிறுத்த இடை. விசாலமாக உருண்டு திரண்ட குண்டிகள். சாந்தமான பார்வை. தடித்த உதடுகள். கொஞ்சம் பெரிய வரிசைப்பற்கள். திருமணமாகி இரண்டு குழந்தைகள். மூத்தவள் 8 வயது. இளையவன் 6 வயது. பொற்கொடியின் வீட்டுக்காரர் மூணாறில் ஒரு எஸ்டேட்டில் வேலை. பொற்கொடியின் தாய் தந்தை, அவளுடைய அண்ணனோடு போடிக்கருகே அவர்களுடைய பரம்பரை வீட்டில் வசித்து வந்தார்கள்.  

பொன்மலருக்கு 27 வயது. திருமணமாகி 2 வருடங்கள்தான் ஆகிறது. இன்னும் இரண்டு வருடங்கள் கழித்துதான் குழந்தை பெற்றுக்கொள்ள வேண்டும் என்று அவளும் அவளுடைய் வீட்டுக்காரர் குமாரும் சேர்ந்து முடிவெடுத்திருந்தார்கள். நல்ல சிவந்த நிறம். மிருதுவான கூந்தல். வசீகரமான கண்கள். மெல்லிய சிவந்த உதடுகள். தேங்காய் போல் இல்லாவிட்டாலும் நல்ல கிளிமூக்கு மாங்காய் அளவான செழித்த முலைகள். ஈட்டி போல துருத்திக் கொண்டிருக்கும் முலை காம்புகள். கொடியிடை, கொழுத்த குண்டிகள். அவளுடன் வேலை செய்யும் ஆண் ஊழியருக்கெல்லாம் அவளை வைத்து கற்பனை செய்து கை அடிக்கத்தூண்டும் கவர்ச்சி. அலுவலக வேலையில் அபார திறமை. கொஞ்சம் அமைதியான சுபாவம். எல்லோருடனும் கனிவான ஆனால் அளவான பேச்சு. அவள் புருஷன் குமார் ஒரு மருந்து கம்பெனியின் மதுரை கிளை அலுவலகத்தில் மேனேஜர்.

பொன்மலருடைய சாந்தம் எல்லாம் ஆபீஸில்தான். படுக்கையில் அவள் கை தேர்ந்த சாகஸக்காரி. கணவன் குமாரை பைத்தியமாக ஆக்கும் அளவுக்கு கோலாட்டம் குழியாட்டம் ஆடுவதில் சிறந்தவள். கல்யாணமான புதிதில் முதல் 2 மாதங்கள் பள்ளியறையில் சற்று சாதுவாக இருந்தாள். அதன் பிறகு, அவளுடைய ஆர்வமும் ஆற்றலும் குமாரை திக்கு முக்காட வைத்தன. போன மாதம் முதல் முறையாக குண்டியடிக்க அனுமதித்தாள். அதற்கு சில வாரங்கள் முன்னதாகவே மெதுவாக நாக்கு, விரல், பென்சில், பிஞ்சு வெள்ளரி என்று படிப்படியாக முன்னேறி போன மாதம் செய்தே பார்த்துவிட்டார்கள். குமாருக்கு அது சொர்க்கமாக இருந்தபோதிலும் அவளுக்கு முதலில் அதில் நாட்டமில்லை. ஆனால் மூன்று நான்கு முறை செய்த பிறகு அவளுக்கு அதனுடைய் நெளிவு சுளிவுகள் புரிந்து விட்டது. கடந்த இரண்டு வாரங்களாக அவளுக்கும் அதிலே உச்சகட்டம் வரைக்கும் கொண்டுபோகும் அளவிற்கு ஆளுமை  வந்தாகிவிட்டது.

ஆரப்பாளையமும் வந்தாகிவிட்டது. நின்று கொண்டிருக்கும் கண்டக்டரிடம் பொற்கொடி டிக்கெட் வாங்கிவிட்டாள். அடுத்ததாக வரும் பஸ்சில் ஏற வேண்டியதுதான். என்னதான் காட்டுத்தனமான கூட்டத்திற்கு அவள் மனதளவில் தயாராக இருந்தாலும், பஸ் வந்தவுடன் நடந்த ஒரு இடிபாடு இருக்கிறதே…. அப்பப்பா ! கண்ணீர் புகை அல்லது துப்பாக்கி சூடு உத்தரவு போடுமளவுக்கு உள்ள ஜாதிக்கலவரம் போல அப்படி ஒரு கூட்டம். எப்படி ஏறினோம், எப்படி நகர்ந்தோம் எதுவும் அவளுக்கு தெரியவில்லை. பொற்கொடியின் கையை இறுக்க பிடித்தது தான் தெரியும். மிச்சத்தை கூட்டமே பார்த்துக்கொண்டது.

இவ்வளவு நெருக்கியடிக்கும் ஒரு கூட்டத்தில் பொன்மலர் இதுவரை இருந்தது கிடையாது. நல்ல வேளை. அது நவம்பர் மாதமாக இருப்பதால், வியர்வையும் அழுக்கு தொந்திரவும் இல்லை. இயற்கையே A /C போட்டாற் போல் இருந்தது. யாருக்குமே வேர்க்கவில்லை. அவளும் பொற்கொடியும் அந்த பஸ்ஸின் கடைசிப் பகுதிக்கு தள்ளப்பட்டிருந்தார்கள். சாதாரணமாக அந்த கடைசி நீண்ட வரிசை இருக்கைகள் பெண்களுக்காக மட்டும்தான் இருக்கும். ஆனால் மதுரை-போடி பேருந்துகளுக்கு சனிக்கிழமை மாலை வேளைகளில் எந்த சட்டமும் பொருந்தாது. எவ்வளவு பேர் ஏற முடியுமோ ஏறுவார்கள். எங்கெல்லாம் உட்காரமுடியுமோ யார் வேண்டுமானாலும் உட்காருவார்கள். இருக்கைகளின் மத்தியில் உள்ள பகுதியில் அடைத்துக்கொண்டு நிற்பார்கள். சில சமயங்களில் நாம் உஷாராக இல்லாவிட்டால் ஒரு காலை வைப்பதற்கு இடமிருந்தும் இன்னொரு காலை கீழே வைக்க இடமில்லாமல் போகலாம். ஆண் பெண் என்ற பேதத்திற்கெல்லாம் அப்பாற்ப்பட்ட ஒரு சமநிலை நெரிசல்.

பஸ் புறப்பட்டது. உள்ளே எல்லோரும் பசையால் ஒட்டுப்பட்டது போல் அடைத்துக் கொண்டிருந்தார்கள். ஒரு அடி.. இல்லை, இல்லை.. ஒரு அங்குலம் கூட யாரும் நகர முடியாத சூழ்நிலை. நல்ல வேளை. அந்த நெரிசலிலும் பொற்கொடியும் பொன்மலரும் சேர்ந்தே இருந்தார்கள். கடைசி இருக்கைகளுக்கு சற்று முன்னால், பஸ்ஸின் இரு புற ஜன்னல்களை பார்த்த வாக்கில் இருவரும் நடுவில் எதிரும் புதிருமாக ஒட்டிக்கொண்டு நிறுத்தப்பட்டார்கள். இருவருக்கும் நடுவில் மயிரிழை கூட இடமில்லாமல், முலையோடு முலை, தொடையோடு தொடை அழுந்த நின்றிருந்தார்கள். இருவருக்கும் பின்னால் தலா ஒரு ஆண் நின்றிருக்க, அவர்களைச் சுற்றியும் எல்லா பக்கமும் ஆட்கள். பஸ்சின் உள்ளே லைட் வேறு கிடையாது. பொன்மலரும் பொற்கொடியும் கிட்டத்தட்ட முத்தம் கொடுக்கும் அளவிற்கு அருகாமையில் இருந்தார்கள்.

பொன்மலர்வுக்கு இந்த நெரிசல் முற்றிலும் புதிய அனுபவம். ஆனால் பொற்கொடிக்கு இது சற்று பழக்கமானதாக இருந்ததால், கொஞ்சம் ஆறுதலாக இருந்த்து. வண்டி மெதுவாக மதுரை நகர எல்லையைத் தாண்டியது.  ஜன்னல் வழியாக வந்த வெளிச்சம் கூட இப்போது குறைந்து விட்டது. “கொஞ்ச நேரம்தான். பொறுத்துக்கோ, ” என்று சொல்வது போல் பொற்கொடியின் முகத்தில் ஒரு பலவீனமான புன்னகை அறையிருட்டில் தெரிந்தது. தன்னை சுற்றி நெருக்கிக் கொண்டு நிற்பவர்களின் முகத்தைக்கூட பொன்மலரால் பார்க்கமுடியவில்லை. ஆனால் வண்டி புறப்படுவதற்கு முன் எல்லோரும் கொஞ்சம் நாகரிக தோற்றமுடையவர்களாக இருந்ததாக ஞாபகம்.

அப்போது ஒரு கை அவள் குண்டியை மெல்ல அழுத்தியது. பொன்மலருக்கு அது யாருடைய கை என்று சட்டென்று சொல்ல முடியவில்லை. அவளுக்கு பின்னால் ஒருத்தனும் இரு பக்கங்களில் தலா ஒருவரும் உள்ள மூன்று பேர்களில் ஒருவன் என்று மட்டுமே யூகிக்க முடிந்தது. இப்படிப்பட்ட “பிசைதல்”கள் சகஜம் என்று மற்றவர் கூற அவள் கேள்வி ப்பட்டிருந்தாலும், பொன்மலருக்கு இம்மாதிரி நிகழ்வது இதுவே முதல் முறை. ஆனால், சந்தேகமேயில்லை, அந்தக் கை அவள் குண்டியை மெல்ல அழுத்தியது. சட்டென்று திரும்பிப் பார்க்கலாமா என்று நினைத்தாள். ஆனால் அது அவ்வளவு புத்திசாலித்தனமான செயலாக அவளுக்கு படவில்லை. அனாவசியமாக மற்றவர் கவனம் அவர்கள்பால் வரும். அது அவளுக்குத்தான் அவமானம். சற்றே குண்டியை இறுக்கிக்கொண்டாள். அவளுடைய நிராகரிப்பு அவனுக்கு புரிந்து விடும் என்று நினைத்தாள்.

 ஆனால் அவளையும் அறியாமல் அந்த தடவலும் பல ஆண்களுடன் அருகாமையும் ஒரு கிறக்கத்தை உண்டு பண்ணியது. இப்படி ஒரு கடுங்கூட்டத்துக்கு நடுவிலும் அந்தரங்கமான ஒரு செயல் நடப்பதில் ஒரு திருட்டு சுகம் இருப்பதை அவள் உள்மனது உணர்ந்தது. பொன்மலரின் எதிர்ப்பை அந்த கை பொருட்படுத்தவில்லை. மாறாக, மீண்டும் அவள் குண்டியை ஒரு சின்ன கசக்கு கசக்கியது. அவன் தைரியத்தை அவள் புரிந்து கொண்டாள். அவன் இது போல பல பேரை பார்த்திருப்பான். இவன் எவ்வளவு தூரம்தான் போவான் என்று பார்க்கலாம்போல தோன்றியது. இவ்வளவு கூட்டமான ஒர் பஸ்ஸில் அளவுக்கு மீறி எதுவும் நடக்காது என்று தோன்றியது. பொற்கொடியின்ன் முகத்தைப் பார்த்தாள். இருட்டில் ஒன்றும் கண்டுகொள்ளமுடியவில்லை. “யாருக்கு தெரியும் – அவள் குண்டியையும் எவனாவது தேய்க்கிறானோ என்னவோ ! இல்லை, அடிக்கடி இப்படி வந்து அவளுக்கு வாடிக்கையாகி விட்டதோ அல்லது மரத்து விட்டதோ !”

 இப்போது வண்டி சாவடி என்ற ஊருக்கு சற்று முன்னால் மெதுவாக நின்றது. எதிரே சற்று தூரத்தில் ஏதோ மரம் குறுக்கே விழுந்து விட்டதால், வேறு பாதையில் சுற்றி செல்லவேண்டும் என்று டிரைவர் ஜன்னலுக்கு வெளியே யாரோ கத்திப்பேசுவது அவள் காதில் விழுந்தது. “போச்சுடா ! அது இன்னும் 1 மணி நேரம் அதிகமாகும், கரடு முரடான பாதை, லைட்டே கிடையாது” என்று பல பேர் சலித்துக்கொள்வதும் காதில் விழுந்தது.

 ஆனால் அவள் குண்டியில் இருக்கும் கைக்கு இது குஷியான செய்தி. அதை ஆமோதிப்பது போல, இப்போது ஒரு விரல் அவள் குண்டி இடுக்கில் கீழிருந்து மேல் நோக்கி சென்று பின் மேலிருந்து கீழே இறங்கி பழைய பொசிஷனுக்கு வந்தது. பொன்மலர்வுக்கு புண்டையில் பிசுபிசுத்தது. பஸ் இடது பக்கம் திரும்பி ஒரு இருட்டுப் பாதையில் மெதுவாக செல்லத்தொடங்கியது.

 பஸ்சின் பயணத்தைப் போல இப்போது அந்தக் கையின் பயணமும் சற்று மாறியது. அவள் புண்டை அரிக்கத்தொடங்கியதை அந்தப் பொல்லாதக்கை புரிந்து கொண்டதோ ? அவளையும் அறியாமல் அவளுடைய் குண்டி பின்னால் தள்ளி அந்தக் கையில் தன்னிச்சையாக அழுந்தியது. கையும் அதை வரவேற்று, அவள் குண்டிப்பந்தை ஒரு  நல்ல அமுக்கு அமுக்கியது.

 பின்னால் மட்டுமல்லாமல் முன்னால் பொற்கொடி அவளோடு ஒட்டி நின்றது கூட இப்போது பொன்மலருக்கு அரிப்பை அதிகரித்தது. சில்லென்று காற்று வீசியதால், பொன்மலரின் முலைக்காம்புகள் சின்னக் கற்களைப் போல் துருத்திக்கொண்டு நின்றன. அவை மெத்து மெத்தென்றிருந்த பொற்கொடியின் பருத்த முலைகளில் அழுந்துவது, பொன்மலரின் புண்டைக்குள் இன்னும் கொஞ்சம் மதன நீரை கசிய வைத்தது. அப்போது பஸ் ஒரு குழியில் தடாலென்று இறங்கி ஏறவும், பஸ்சில் உள்ள எல்லோரும் ஒரு முறை சாய்ந்து ஆடி மீண்டும் நேராக நின்றார்கள். அந்த ஆட்டத்தில் அந்தக் கை சட்டென்று அவள் புடவைக்கு கீழே சென்று இப்போது அவள் வெறும் தொடைக்கு வந்து விட்டது. “அய்யய்யோ ! என்னோட ஜட்டி கூட இன்னிக்குன்னு பாத்து ரொம்ப லூஸாக இருக்குதே, ” என்று பொன்மலருக்கு தோன்றியது. அதுவே அவனுக்கு வசதியாக இருக்குமென்று பட்டதும் இன்னும் கொஞ்சம் கசிந்தது. கீழே சொட்டி விடுமோ என்று அவளுக்கு தோன்றும் அளவுக்கு புண்டையில் மதன நீர் ஊற ஆரம்பித்தது.

 இருட்டு, குளிர் காற்று, நெருக்கம் எல்லாம் சேர்ந்து சதி செய்தது. அவனோ, ஒரு வினாடி கூட  வீணாக்க வில்லை. அவன் விரல் அவளுடைய தொள தொள ஜட்டியின் விளிம்பை லாவகமாக ஒதுக்கி, `சல்’ லென்று அவளுடைய் நனைந்த புண்டைக்குள் புகுந்தது. உள்ளே புகுந்தவுடன் மெல்ல ஒரு சுற்று துளாவியது. பொன்மலர் கண்களை அப்படியே மூடியபடி அந்த விரலின் சேட்டைகளை கூர்ந்து ரசித்தாள். ஒரு சில வினாடிகளுக்குப் பிறகு கண்களை மெல்லத் திறந்தாள். பொற்கொடியைப் பார்த்தாள். பொற்கொடியின் பார்வையோ ஏதோ நடப்பதை உணர்ந்தது போல இருந்தது. பொன்மலரால் இனிமேலும் சும்மா இருக்க முடியவில்லை. அந்த விரல் எமகாதக விரலாக இருக்கும் போலிருக்கிறது. எந்த இடுக்கில் தொட்டால் அவளுக்கு சுகமாக இருக்கும் என்பது தெரிந்தது போல சரியாக அவளது ஒழுகும் புண்டையில் விளையாடியது. பொன்மலர், நடப்பது நடக்கட்டும் என்று இடுப்பை மெல்ல முன்னும் பின்னும் ஈடுகொடுத்து ஆட்டத்தொடங்கினாள். அது மற்றவருக்கு தெரிந்ததோ இல்லையோ அவளுக்கு முன்னால் முலையோடு முலையாக ஒட்டிக்கொண்டிருந்த பொற்கொடிக்கு நன்றாகத் தெரிந்தது. பொற்கொடி மெல்ல புன்னகைத்தாள்.

 அப்போது பொன்மலர் எதிர்பாராத ஒன்று நடந்தது. பொற்கொடியின் கை அவளுடைய் கையை பற்றி மெல்ல இழுத்தது. பொன்மலரின் கையை அப்படியே பொற்கொடியின் புடவைக்கு கீழே கொண்டு சென்று கொசகொசவென்றிருந்த புண்டைப்பிளவில் வைத்தது. “அடிப்பாவி ! பொற்கொடி ஜட்டி கூட போடவில்லையே” என்று பொன்மலருக்கு முதலில் ஆச்சரியமாக இருந்தாலும் அவள் வேண்டுமென்றே தான் வெறும் புண்டையோடு இப்படி வந்திருப்பாள் என்று உடனே யூகிக்க முடிந்தது. மெதுவாக அவள் தன் விரலால் பொற்கொடியின் ஈரப்புண்டை பிளவை மேலிருந்து கீழ் நோக்கி வருடி விட்டாள் பொன்மலர். ஆஹா ! என்ன தமாஷ் ! எவனோ ஒருவன் விரல் அவள் புண்டையில். அவள் விரலோ வாழ்க்கையிலேயே முதல் முறையாக இன்னொரு புண்டையில். அதுவும் 100 பேருக்கு மேலிருக்கும் ஒரு பஸ்சில்.

 மூவருமே ஒன்றும் பேசாமல் கைவேலையை உன்னிப்பாக ரசித்துக்கொண்டிருந்தார்கள். பொன்மலர் பொற்கொடி இருவருமே உச்சக்கட்டத்தை நெருங்கிக்கொண்டிருந்தார்கள். பொன்மலரின் விரல் இப்போது மெதுவாக புண்டைக்குழியிலிருந்து வெளியே வந்து பொற்கொடியின் பருப்பை நெருடியது. புண்டையிலிருந்த ஈரத்தை பருப்பு மீது நன்றாக தடவி பருப்பை கிள்ளி நிமிண்டி விட்டது. பொற்கொடி மெதுவாக இடுப்பை மேலும் கீழும் ஆட்டி பருப்பை பொன்மலரின் விரல் மீது நன்றாகத் தேய்த்துக்கொண்டாள். பொன்மலரின் புண்டையில் அந்த ஆளின் விரல் மாயாஜாலம் செய்து கொண்டிருந்தது. இருபது வினாடிகளுக்கு மேல் இந்த நிலைமை தாங்கவில்லை. அப்படியே நடுங்கிக்கொண்டு புண்டைத் தண்ணி கொட்ட, பொன்மலர் உச்சக்கட்டம் அடைந்தாள். அதே சமயம், பொற்கொடியும் பருப்பை விரல் மீது தேய்த்து லேசாக நடுங்கியபடியே உச்சத்தை அடைந்தாள்.

 வெள்ளம் வடிந்தது போல் இருந்தது. இப்போது பொன்மலருக்கு அந்த ஆள் என்ன செய்யப்போகிறான் என்று யோசனை போயிற்று. அவளுக்கு உச்சமடைய வைப்பதுதான் அவனது நோக்கமா ? அவனுடய தேவை அவ்வளவுதானா ? சில ஆண்களுக்கு இப்படி செஞ்சாலே தண்ணி வந்துவிடும் என்று அவள் கேள்விப்பட்டிருக்கிறாள் ?

 இவனும் அப்படித்தானா ? அவன் விரல் இப்போது வெளியே போய்விட்டதனால்தான் அவளுக்கு இந்த எண்ணம் தோன்றியது. ஆனால் தன் எண்ணம் எவ்வளவு தவறு என்பதை அவள் உடனே உணரும் அளவிற்கு அவளது புண்டையில் சூடாக எதுவோ பட்டது. அவனுடைய சுன்னி. அவளால் நம்பவே முடியவில்லை. எப்படி இவ்வளவு பேர் இருக்கும்போது ஒருவனால் சுன்னியை வெளியே எடுக்கமுடியும்? இவன் கிறுக்கனா ? இருந்தாலும் பரவாயில்லை.. அவனுடைய நீண்ட சுன்னி இப்போது அவளுடைய பிளவுக்கு தேவையாக இருந்தது.

 பொன்மலருக்கு இப்போது அந்த ஆள் அவளுக்கு பின்னால் நிற்பவனாகத்தான் இருக்க வேண்டும் என்று புரிந்தது. வேறு யாராலும் சுன்னியை வெளியே எடுத்து அவளது புண்டையில் வைக்க முடியாது. பொன்மலர் சற்றே கால்களை அகட்டியவாறு அவனது விரைத்த சுன்னிக்கு வகையாக கொஞ்சம் முன் நோக்கி வளைந்தாள். அவனது சுன்னி இப்போது வசதியாக அவள் புண்டையில் ஏறியது. அதன் நீளம் சாதாரணமாகத்தான் இருந்தது. ஆனால் சுற்றளவு மிகவும் பெரிதாக இருப்பதுபோல் பொன்மலருக்கு தோன்றியது. அவளது புண்டை வாயை நன்கு அகலமாய் விரித்து புகுந்தது அந்த தடி சுன்னி. பொன்மலரின் சுகம் அவள் முகத்தில் அந்த இருட்டில் கூட பொற்கொடிக்கு தெரிந்தது. அவள் உடனே மெதுவாக தனது கையால் பொன்மலரின் புடவையை முன்பக்கமாக நன்றாகத் தூக்கி, அடியில் கை விட்டு பொன்மலரின் பூனை மயிர் புண்டைக்கு தனது கையை கொண்டு சென்றாள். புண்டையில் விரல் விட்டு ஆட்டலாம் என்று கொண்டு சென்றவளுக்கு, அந்த புண்டையில் ஏற்கனவே ஒரு விறகுத்தடி சுன்னி இருப்பது புலன் பட்டது.

 “அட்றா சக்கை ! ஆபீஸ்ல அப்படியே பெட்டிப்பாம்பா இருப்பே – இங்கே என்னடான்னா ஒரு மலைப்பாம்பையே புண்டையில போட்டு ஆட்டிக்கிட்டிருக்கே. உன் யோக்கியப்புண்டைக்கு இவ்வளவு திருட்டு ஓழ் கேக்குதா”, என்று மனதுக்குள் சொல்லிக்கொண்டே  பொற்கொடியின்  கைவிரல் பொன்மலரின் பருப்பைக் கிள்ளியது. பொன்மலருக்கோ வேறு ஏதோ உலகத்தில் இருப்பதுபோல் இருந்தது. பின் பக்கம் புடவையை தூக்கி, எவனோ ஒருத்தன் புண்டைய உழுதுகிட்டிருக்கான். முன் பக்கம் புடவைய தூக்கி பொற்கொடி பருப்பை நோண்டிகிட்டிருக்கா. மொத்தமாக புடவைய இப்படித் தூக்கிக்கிட்டு இருக்கிறது பக்கத்தில எவனுக்கும் தெரியலையா என்று சுற்று முற்றும் பார்த்தாள். இருட்டில் சரியாகத் தெரியாவிட்டாலும் எல்லோரும் எங்கோ வெறித்துப்பார்ப்பது புலனாயிற்று. அந்த சந்தோஷத்தில், புண்டையை சுருக்கி அந்த பேர் தெரியா சுன்னியை புண்டையால் கசக்கினாள். அதை வரவேற்கும் வகையில் அவன் இரு கைகளையும் முன்னால் கொண்டுவந்து அப்படியே அவளை பின்னாலிருந்து அனைத்தவாறே அவளுடைய முலைகளை பிசைய ஆரம்பித்தான். அவனுடைய ஓழ்க்கும் வேகமும் அதிகரித்தது. அவனுடய தடித்த சுன்னி ஒரு தீர்க்கமான தாளகதியுடன் அவளது சொதசொத புண்டையை ஓத்தது.

 பொற்கொடிக்கோ தானும் இந்த பஜனை கோஷ்டியில் சேர வேண்டும் என்ற ஆர்வம் இருந்தாலும் இந்த நெரிசலில் அவள் தற்போது நின்றிருந்த position அதற்கு வசதியாக இல்லை என்று புரிந்து கொண்டதால், பொன்மலரின் கூதிக்கு தீனி போடுவதுதான் சாலச்சிறந்தது என்று புரிந்தது. கையைக் கீழே கொண்டு சென்று பொன்மலரின் புண்டையில் உழுது கொண்டிருந்த சுன்னியை மெல்ல வெளியே எடுத்து தன் கையில் ஒரு கணம் பிடித்துப்பார்த்தாள். அவள் கையில் அந்த தடி சுன்னி துடித்ததை ரசித்தாள். “ஆஹா, இதை அப்படியே வாயில் போட்டு ஆழ்தொண்டை வரைக்கும் கொண்டுபோய் சப்பினால் எவ்வளவு நன்றாக இருக்கும்” என்று ஏக்கத்துடன் யோசித்தாள். ஆனால் இப்போது அது முடியாது என்பதால் அந்த சுன்னியை பத்து பதினைந்து தடவை கை அடித்து மீண்டும் தன் கையாலேயே பொன்மலரின் ஈரப்புண்டைக்குள் அந்த துடிக்கும் சுன்னியைத் திணித்தாள். தனது பிசுபிசு விரலை அப்படியே முன்னால் கொண்டுவந்து பொன்மலரின் உதட்டருகே வைத்தாள். காம வெறியில் இருந்த பொன்மலர் அப்படியே வாயைத் திறந்து தனது புண்டை நீரும் அந்த சுன்னியின் ஒழுகு நீரும் கலந்த அந்த விரலை சப்பி நக்கி சப்பி நக்கி சப்பினாள். பொற்கொடி இன்னொரு கையை கீழே கொண்டு சென்று ஒரு விரலை பொன்மலரின் புண்டையில் விட்டாள். சுன்னியும் விரலும் சேர்ந்து புண்டையில் வாங்கிய பொன்மலர் வெறி கொண்டு இடுப்பை மேலும் கீழும் ஆட்டி ஆட்டி ஓத்தாள். பொற்கொடி பொன்மலரின் முகத்தை பக்கவாட்டில் மெல்ல திரும்ப வைத்து அவளது வாயில் ஏற்கனவே இருந்த தன் விரலால் ஓங்கி ஓங்கி வாயை ஓத்தாள். அவர்களுக்கு அருகில் நின்று கொண்டிருப்பவர்கள் பார்ப்பார்களோ என்ற கவலை ஒரு வினாடி தோன்றி உடனே மறைந்தும் விட்டது. நடப்பது நடக்கட்டும் என்பது போல் தனது ஒரு கையில் மெல்ல மேலே கொண்டு சென்று, பொற்கொடியின் இளநீர் முலையை பிசைந்தவாறு, அந்த அகலச்சுன்னியை கீழ்வாயால் சப்பி சப்பி ஓழ் வாங்கினாள்.

 இப்போது அந்த பஸ் நல்ல அடர்ந்த இருட்டுப்பகுதியில் சென்று கொண்டிருந்தது. சுற்றி உட்கார்ந்திருந்த பலர் தூங்கி வழிந்துகொண்டிருப்பது போல் அவளுக்கு தோன்றியது. அந்த பொல்லாத சுன்னி இப்போது அவளை நல்ல steadyயான தாளகதியோடு பச் பச் என்று அடித்து ஓத்துக்கொண்டிருந்தது. நல்ல வேளை – பஸ்சின் இரைச்சல் சத்தத்தில் அந்த பொச்சு சத்தம் வெளியே கேட்கவில்லை. பொன்மலருக்கு நல்ல சுகமாக இருந்தது. அதற்குள் இரண்டு முறை அவள் உச்சம் அடைந்திருந்தாலும் இன்னும் வேண்டியிருந்தது. பொற்கொடிக்கும் தாங்கமுடியவில்லை. பொன்மலர் சற்று முன்னே சாய்ந்தவாறு நின்றிருந்ததால் அவள் முகம் தனது முலைக்கருகே இருப்பதை பொற்கொடி உணர்ந்தாள். பொன்மலரின் வாயில் இருந்த கையை எடுத்தாள். ஆஹா ! முன்னால் ஊக்கு வைத்த ரவிக்கை அணிந்து கொண்டிருந்ததுதான் எவ்வளவு வசதியாக இருந்தது. கடைசி ஊக்கை அவிழ்த்து, பிராவோடு ரவிக்கையை தூக்கி ஒரு பெருமுலையை விடுவித்து பொன்மலரின் முகத்தை நோக்கி தள்ளினாள். இருட்டில் ஒரு காம்பு தனது மூக்கில் உரசியதை உணர்ந்த பொன்மலர் அப்படியே வாயை அகட்டி அந்த முலையை சப்பத்தொடங்கினாள். பொற்கொடிவுக்கு சொர்க்கமாக இருந்தது. அப்படியே பொன்மலரை  அணைத்துப்பிடித்தவாறே முலையை பொன்மலரின் வாய் கொள்ளும் அளவிற்கு திணித்தாள்.

 பொன்மலரின் ஒரு கை பொற்கொடியின் வெடிப்பிலும் மறுகை பொற்கொடியின் முலையைக் கசக்கி க்கொண்டும் இருந்தது. பொற்கொடியின் ஒரு கை பொன்மலரை அணைத்தவாறும் இன்னோரு கை பொன்மலரின் பருப்பை நெருடியவாறும் இருந்தது. பின்னால் நின்றிருந்தவனோ அவளை பின்னாலிருந்து அணைத்தபடி பொன்மலரின் இரு முலைகளையும் பிடித்து கசக்கியபடி பூலை இழுத்து இழுத்து எவ்வளவு அழுத்தமாக கொடுக்கமுடியுமோ அவ்வளவு கொடுத்துக் கொண்டிருந்தான். இருட்டில் பஸ் சென்று கொண்டிருக்கையில் மூவரும் இந்த நிலையில் ஒரு வினோதமான திருட்டு நாட்டியம் ஆடிக்கொண்டிருந்தார்கள்.

 அவன் சுன்னி இப்போது நடுங்கி நடுங்கி அடித்தது. அவன் உச்ச நிலையை நெருங்கிக் கொண்டிருப்பதை உணர்ந்த பொன்மலரின் விரல் பொற்கொடியின் பிளவில் சற்று வேகத்தை அதிகரித்து விளையாடியது. பதிலுக்கு பொற்கொடியும் தாளத்தை மெல்ல அதிகரித்தாள். அகட்டி வைத்திருந்த கால்களை சற்று சேர்த்து வைத்து, தனது புண்டையால் அந்தக் கள்ளச் சுன்னியை கவ்வினாள். இந்த தந்திரத்தை தாங்க முடியாமல் அடுத்த மூன்றே குத்துகளில் அந்த சுன்னி இறுதி முறையாக விறைத்தது. பொன்மலரின் இடுப்பை ஆடாது அசையாது

 இரும்புக்கரங்களால் பிடித்தவாறு அந்த சுன்னி அவளுடைய கூதியின் உள்ளே சென்று சுடச்சுட கஞ்சியைப் பீய்ய்ய்ய்ய்ய்ச்ச்ச்சி …. பீய்ய்ச்ச்சி … பீய்ய்ச்சிசி … பீய்ச்சி..பீச்சி..ச்சி அடித்து சொட்டி நின்றது. புண்டையின் உள்சுவற்றில் முதல் சொட்டு கஞ்சி பட்டவுடனே, பொன்மலர் உச்சத்தை அடைந்தாள். வாயில் இருந்த பொற்கொடியின் காம்பை இழுத்துச்சப்பி அப்படியே விடாமல் வைத்துக்கொண்டு மதன நீர் கசிய உச்சத்தை அனுபவித்தாள்.

 பொற்கொடி மட்டும் சளைத்தவளா என்ன ? அவர்களுடைய உச்சம் ஏதோ மின்சாரம் பாய்வது போல் தனது வெடிப்பில் இருந்த பொன்மலரின் விரல் தகவல் சொல்லியது போல தனது காட்டுமயிர் ஊர ஊர கூதி வாய் பிளக்க உச்சமடைந்தாள். மூவரும் அப்படியே கட்டிக்கொண்டு அசையாமல் சில கணங்கள் நின்றார்கள். பொன்மலருக்கு, அந்த கூட்டத்தினால் மற்ற இருவரும் அவளைத் தாங்கிப்பிடிக்கவில்லையென்றால் தான் அப்படியே துவண்டு கீழே விழுந்திருப்போம் என்று தோன்றியது.

 தூரத்தில் சிறு விளக்குகள் தெரிந்தன. இன்னும் 5 – 10 நிமிடங்களில் தெரு விளக்கு உள்ள ரோட்டுக்கு பஸ் வந்துவிடும் என்று தோன்றியபடியால், தங்களை விடுவித்துக்கொண்டு ஆடைகளை சரி செய்து கொண்டு, மூவரும் நேராக நின்றார்கள். 15 நிமிடங்களில் போடி எல்லை வந்து விட்டது. BPL பிரிவை தாண்டியவுடன் அவர்கள் இறங்க வேண்டும் என்று பொற்கொடி சொன்னதால். பஸ் நின்றவுடன் இறங்கினார்கள். தன்னை சூத்தடித்தவன் யாரென்று இனம் காண முயன்ற பொன்மலர் தோல்வியைத்தான் தழுவினாள்.